Jak wykazały ostatnie lata badań, w jego okolicy, bliżej obozu Vetera I znajdowała się osada (łac. canabae legionis), w której mieszkały rodziny osób świadczących usługi wojsku, zatrudnione w różnych warsztatach rzemieślniczych. Osady takie jak ta pod Veterą, jako miejsca handlu odegrały znaczną rolę w zaopatrzeniu legionów stacjonujących przy Limes. Od 2. połowy I w. niektóre z nich rozrosły się w miasta, inne zaginęły.

Poza murami kolonii (CUT), ale w bliskim jej sąsiedztwie i nieopodal drogi ku Vetera I i II, obozów rzymskiego XXX legionu, znajdowały się drobne warsztaty garncarskie, jak też cegielnia z piecami do wypału, które na potrzeby wojska i cywili produkowały materiały budowlane: cegły, dachówki, rury wodociągowe, płytki okładzinowe i inne detale architektoniczne (ryc. 4, 5). Możliwe, że nadwyżki tej produkcji były sprzedawane innym legionom, jak też ludności cywilnej, bowiem badania archeologiczne cmentarzyska pod Xanten (dziś Victorstrasse 8) w 2007 r. odnalazły grób dziecka z 2. ćw. II w. n.e., który był utworzony z płytek terakotowych i dachówek ze stemplem legionu XXX Ulpia Victrix. Dokładnie takim jak ten z malborskiej kolekcji, choć płyty tam odnalezione były znacznych rozmiarów. Było to jednostkowe i niezwykłe wykorzystanie materiału budowlanego, bowiem zupełnie inne było jego przeznaczenie i użytkowanie. Choć badacze zajmujący się problemem produkcji ceramicznych materiałów budowlanych w tamtym czasie są w sporze odnoście miejsca ich produkcji oraz zasięgu. Jednak uważa się, że Legion XXX miał przede wszystkim zadanie porządkować sprawy gospodarcze i budowlane. W cegielni pod CUT produkowano na masową skalę cegły stemplowane nie tylko znakiem tego legionu. Poznanych zostało w badaniach 800 stempli stamtąd pochodzących.